L'home "ocidental" siente'l válamu d'averáse a lo
valero. Lo valero de xacíu. Lo valero de cuanto-y arrodia. Lo valero del so
interior. Vivir nun mundu enllenu de "coses" parez que nun tien cuenta
cuando nun tienes lo que fai qu'eses "coses" tean baxo'l to imperium.
Educáu na alienación, naces orixinal y acabes morriendo como fotocopia. Fotocopia
d'otros. Fotocopia de fotocopies. Copia. Semeya. Pintura. Inorixinal.
Pero l'home d'esi
"ocidente" nun se decata de que lo valero solo lo ye por suxetiva
percepción. Lo valero nun ye él. Lo valero nun ta afuera. Lo valero ye parte de
lo enlleno. Y el mundu valero que se-y antoxa velea nun ye otra cosa qu'un xingón
que da la vida pa qu'esconsoñe y vea más alló del finxu'l Sol. Porque hai otros
homes. Hai otra xente. Hai otres tierres. Hai otres realidaes que vivir,
valeres o non.
Esti vidiu ye una visión parcial del mundu. Una xirigoncia
que solo ye verdá cuando vivis na prisión qu'escoyisti pa espuxigar. Sicasí, el
mensaxe ye bonal. Ye comeniente. Ye necesario, tamién.
No hay comentarios:
Publicar un comentario