Si te sientes vencíu y frayáu ¿por qué non recuerdes lo que quies ser?

Ye la to llibertá elexir refocilar ente la basoria de la culpabilidá, autoflaxelación o desmerecimientu. Pero, si tienes de siguir caleyando'l camín de la vida, quiciabes diba ser bono recordar que, una vegada, fuisti humanu con enfotos y pruyimientos, sueños y deseyos. Y que, d'aquella, todo yera más cenciello. Como agora. Solo que, agora, nun quies mirar pa la puerta de salida....

Xuega'l to xuegu. Esi xuegu ye'l que meyor sabes xugar.

Homo consumitur

La caída del home yá nun ye'l pecau orixinal. Los tiempos desendolcaron y agora, del esclavu, que pasó a siervu medieval, y d'ésti, a siervu de la gleba, pasemos de ciudadanu a consumidor. Esi ye'l nuevu status del home: estómadu con carta de créditu o, si se prefier, comemierda, ad maior gloria pecuniae societatis.

Nun sé aú ta Dios, pero sí se aú nun ta.

Creer ye dalgo razonable si ello te fai meyor persona. Masque debiéremos definir lo que se pué pescanciar colo de, "bona persona", me val la definición tópica d'ello. Si crees en dios, nun lu busques en dalu sitiu. Dicin que, como'l diañu, durmi en poca paya. Pueque tea tres de ti.

Honradez y responsabilidá

Los tiempos nun train bona anuncia d'integridá personal. A la falta valores, améstase agora la falta perres y, dafechu, el "sálvese quien pueda". Pero la bondá ta aende, pa quien quiera vela. Toos, masque nun queramos mirar de frentes, sabemos lo que ta bien y lo que ta mal. Mas, dacuando, ciertes persones escaecen que, incluso perdiendo, se gana. Se gana el respetu propiu. L'otru, l'ayenu, nun cotiza na bolsa de la concencia d'ún. Ye meyor dir dormir con concencia pacetible.

La nueva cara del fascismu

Vienen los "tolerantes" y les "tolerantes". ¿Acaso tenemos que tolerar a los hitleritos femeninos? El fascismu tien muches cares, una d'elles, la de la desigualdá del home frente a la muyer, cola sida de qu' hai maltratu. Visto lo cual, tien más cuenta matar que respetar la vida.

Fascismu feminista. Machismu feminista.

Duros tiempos pa ser home n'España. El fascismu agora tien cara femenina. Mientres, un perru mexa'l quiceru de la mancebía...

Piensa en global, compra en llocal

Cuando la xente corriente piensa na crisis nun se siente parte d'ella en cuantu a responsabilidá. Los culpables son otros: el capital, el mercáu, los financieros, los gobiernos. Pero, ¿quiènes son eses persones? Esos malos malísimos son...YO. Yo, cuando decido mercar lo más barato, lo más tirao, lo más basniao. Yo, cuando elixo gobernantes qu'espuxiguen dientru del sistema. Yo, qu'alimento la máquina de facer perres del MIO bancu. Sé que'l sistema ye perverso, pero ello nun disculpa lo que YO faigo colos curtios cuartos que gano.

En cuentes llamentar, meyor ver qué facemos tolos díes...

La culpabilidá, pesáu sacu piedres....

Nun toos ven que'l sentimientu de culpa nun ye otro que la otra cara de la responsabilidá. Quien nun tien ésta, o nun la siente, tampoco gozará d'aquélla, nin de les sos virtúes redentores. Amás d'ello, ta lo de dios. Pero eso ye fariña d'otru sacu, que convién piñerar notra estaya. Y lo del llibre albedríu, que ye cosa no que pensar más alantre...

ComprApocalipsis

Como exemplu, val esta reflexión. El consumismu mos consume hasta dexar de consumir. Quiciabes diba ser bona cosa dexar que la xente empapice hasta morrer. Pero, primero de too, demos oportunidá a que aquéllos que nun quieren consumise, salgan de la eterna roldana del deséu material.

Venganza paternal

Nun toos tenemos los preseos pa facer xusticia énte l'ausencia de xusticia. Pero, cuando amenorguen les alfayes materiales queden les otres, les de les entendederes y el destín. Duro ye, sí.

Visita al xardín

Primero de vivir nun xeriátricu, o nuna sala d'enfermos crónicos, meyor morrer de pie. O na cama. O na cai. La cosa ye morrer con dignidá en cuentes de vivir d'agua y abonu.

¿Ella lo quier?

 Otru tiempu, nin meyor nin pior. Otra hestoria, nin más guapa o más fea. El restu, carne cañón pal facismu feminista, o'l machismu femeninu. O tempora o mores, Cicero dixit.

L'Home domáu o la decepción de Dios.

Ye difícil ser quien nun yes, muncho más cuando nun quies ser eso qu'otros quieren de ti. Ye cosa de la integridá personal.

El peligru de tar xebráu de lo común y tópicu...

O, a lo meyor, ¿quiciabes tenga Dios un plan pa toos?

¿Tien Dios un plan para mi?...

El tiempu ye...

Eso que llamen tiempu, pero que dura tan poco...

Saimonbirch dixo del sexu...

Somos animales. Somos animales sexuales. Somos animales sexuales que necesiten espresase.